JUSTYNA SZOPA - BLOG

 Na samym początku mojej jogowej ścieżki, spotkałam ogromny opór ciała. Było bardzo sztywne i absolutnie nieskłonne do współpracy. Było mi wtedy źle. Ciąża i karmienie piersią odcisnęły wyraźne ślady na kręgosłupie. Długotrwały stres i chaos życia dołożyły swoje -  bez leków przeciwbólowych, nie mogłam funkcjonować.  Nie pamiętam dokładnie jak, ale trafiła w moje ręce mała książeczka o tym, czym jest joga i jak ją praktykować. I czytałam o licznych korzyściach dla ciała i ducha. I to drugie zainteresowało mnie szczególnie. Co nieco orientowałam się w temacie, kiedyś próbowałam medytacji, trenowałam aikido i uwielbiałam w liceum kółko filozoficzne! Od czytania przeszłam więc do praktyki. W jednej ręce książka, druga ręka szuka nogi, noga stawia opór, nie wygląda to dobrze - i teraz dokładnie powinnam się rozluźnić! I tutaj pragnę zaznaczyć, że nie były to jeszcze czasy, kiedy kilka kliknięć dawało nam dostęp do filmów z nagraniami praktyki.  Nie poddawałam się, próbowałam. Powiedziałam

 Oglądałam film, który opowiadał historię młodej joginki Maris. Padło tam zdanie: Pisz o tym, o czym nie chcesz pisać. Tylko wtedy będzie to wartościowe. No tak ,pomyślałam, w sumie takie oczywiste,  ale jednocześnie, wydało mi się to prawdziwie straszne!  Sama jestem joginką. Podążam tą ścieżką od lat. Poznałam ją dogłębnie, ale ona ciągle otwiera przede mną nowe horyzonty. Ciągle mnie czegoś uczy, albo oducza. Pozwala mi poznawać siebie, dbać o siebie, uczy miłości do siebie. Praktyka jogi sięga daleko poza matę, poza skomplikowane pozycje, które mają służyć naszemu ciału. Gdy decydujesz się podążać tą ścieżką, stopniowo zaczyna ona obejmować każdy aspekt Twojego życia. Nie krytykuję podejścia fizycznego do praktyki - system asan i technik oddechowych pomoże przy nie jednym problemie naszego ciała. W moim podejściu jednak, to zawsze jest coś więcej.  Uważność w trakcie praktyki, połączenie ciała, umysłu i ducha, daje niesamowite postrzeganie rzeczywistości. Pomaga odnaleźć siebie, po